Literatuur is een manier om zich uit te drukken en indrukken op te doen. Juist in een tijd waarin van veel zaken vooral het ‘nut’ centraal staat, valt de stelling te verdedigen dat literatuur bestaansrecht heeft.

Door het beleven van literatuur kan de mens zich verrijken, nieuwe inzichten opdoen, vertroost worden, zich ontspannen. ‘Wie schrijft die blijft’ is een bekend gezegde. Van dingen die verdwijnen kunnen we iets behouden door erover te schrijven: de literatuur als speelse archivaris. Zo zijn er vele ‘bewijzen’ voor het ‘nut’ van literatuur aan te dragen. Desondanks heeft vooral moderne literatuur (en dan met name de poëzie) voor veel mensen een ontoegankelijk imago, veelal veroorzaakt door de afwezigheid van een herkenningspunt of het ontbreken van een verbinding tussen de belevingswereld van lezer en auteur.

Ongetwijfeld speelt de toenemende complexiteit van de samenleving een rol in deze. Voor een bredere en meer diepgaande waardering van de letteren is het zodoende van belang een context te duiden die aansluit bij de belevingswereld van de lezer. Ga als schrijver, dichter, redacteur of uitgever op zoek naar de stem van de eigen plek, het ritme van deze tijd. Literatuur is niet heilig of stoffig, maar verdient een plaats in het dagelijks leven. Deze gedachte belichaamt de missie van Stichting Achterland.